حقیقت جدایی

با کابوسی از خیانت و دهانی تلخ به هنگامه دوست نزدیک می شویم

سلام می گوییم

تلخند می زنیم

و منتظر حقیقت جدایی می مانیم

به این امید که مقصر اوست ؛

او بود که تنهایم گذاشت و جرات این که می توان بازی را همچنان ادامه داد ؛ با هیچ کس تقسیم نخواهیم کرد.

(میلاد)