نوشتن

یه کتابی بود که نه اسم کتابش یادمه نه اسم نویسندش. نویسنده اش معروف نیست.

ولی چیزی که یادمه اینه که نوشته بود    حالا دیگه ننوشتن سخت تره

و واقعا هم الان اینجوری شده

حالا یه عده رو کاغذ یا تو نت مینویسند و یه عده تو ذهنشون

...................................................................

همیشه راهی برای فرار از مسئولیت هست

این اتاق همه تنهایی کسالت آور تکراری من است که عادتی شده تکرار و تنهایی اش

از اینجا تا کجا؟  کجایی که همیشه در پی اش گشتم ولی شاید نخواستم راهی بدان بیابم

اتاق , سوژه و حوصله برای نوشتن کافیست !!

چرایی این نوشتن , همه ی فکر این نوشتن , باید این نوشتن , تمام نوشته های این نوشتن , تنها یادگاری لحظه های غریبم هستن