با کابوسی از خیانت و دهانی تلخ به هنگامه دوست نزدیک می شویم
سلام می گوییم
تلخند می زنیم
و منتظر حقیقت جدایی می مانیم
به این امید که مقصر اوست ؛
او بود که تنهایم گذاشت و جرات این که می توان بازی را همچنان ادامه داد ؛ با هیچ کس تقسیم نخواهیم کرد.
(میلاد)